A Christmass carol

december, 2024

Mijn vader overleed in maart dit jaar en ik droom steeds vaker over hem. Maar deze vond ik wel echt heel bijzonder, zo een inkijkje in mijn eigen jeugd met mijn ouders die toen nog bij elkaar waren. 


















Altijd heb ik een minderwaardigheidsgevoel gehad. Dat ik minder was of minder belangrijk. Terwijl ik toch ook echt wel liefde voel als ik terug denk aan mijn jeugd en als ik beelden en videos terug zie. Ik ben dankbaar voor deze kracht die beelden hebben. Ze laten zien dat ik er echt wel toe deed.

Ik werd meegenomen in mijn droom door iemand of iets – het deed mij denken aan ‘’A christmass carol’’. Met mijn camera om mijn nek, klaar voor gebruik, maar voor wat? Ik checkte zelfs mijn SD-kaartjes en zweefde mee het onbekende in.

Op de grond stond ik en keek naar het balkon van ons huis op de derde verdieping in de Majubastraat (Amsterdam Oost). Mijn moeder was samen met mijn oma aan het schoonmaken op het balkon. Ik zag mezelf als een kind van ongeveer één jaar, bij de schuifpui, vol verlangen om erbij te zijn. Mijn moeder aarzelde even, maar ze opende de deur toch. Toen zweefde ik verder, en het balkon verdween...

Ik zweefde naar een zij raampje (ook al dacht ik na de droom ; we hadden toch helemaal geen raam aan de zijkant?!)

Maar ik keek erdoorheen en zag mezelf als baby van een maand of 5 op de schoot van mijn vader met mijn hoofd bij zijn knieën en mijn billen op zijn buik. Mijn vader had zo een meerkleurige broek aan die toen zo in was. Mijn vader speelde met mij en ik moest lachen om mijn vader. Ik vond dit zo warm om te zien. Ik dacht gelijk: mijn vader hield heus wel van mij.

En het gekke is. Ik vertelde dit aan mijn moeder en ik zei; maar er zat helemaal geen raam aan de zijkant van het huis. M’n moeder vertelde dat die er wel zit (wat ik helemaal ben vergeten). Zo bizar.

Het voelt zo warm om te weten dat ik ooit deel heb uitgemaakt van een compleet gezin. Dat er liefde en geborgenheid was. Ik heb er dan geen actieve herinnering aan maar ik koester dit warme idee en toch zit het diep in mij begraven.

Wat nou als jouw kinderen later zo een prachtig cadeau krijgen? Een mooi gevoel uit hun jeugd, zien dat ze belangrijk zijn en er toe doen, dat er veel liefde voor ze was. Het geeft je kinderen een gevoel van zelfliefde en zelfwaarde.

Door een Core Memorie reportage maken we samen deze mooie herinneringen die alleen maar stijgen in waarde.

Ik ben heel benieuwd of jij ook ooit zoiets hebt gedroomd of bepaalde fotos hebt die je erg koestert.