Fotografie brengt mij enorm veel. Het heeft mij leren zien, leren stilstaan in het moment als moeder en bovendien helpt het mij mijn angsten opzij te zetten. Met mijn camera in handen durf ik meer.

Als moeder weet ik hoe het leven soms als een sneltrein voorbijraast. Kostbare, bijzondere momenten die niet meer terugkomen, wil je eigenlijk kunnen bevriezen om voor altijd te koesteren – en precies daarom is fotografie zo waardevol.

Het is meer dan alleen het maken van mooie beelden; het is een manier om momenten vast te leggen die gekoesterd kunnen worden. Beelden die laten zien dat je er altijd toe deed, dat er van je gehouden werd. Beelden die je herinneren aan de warmte van het moment, zelfs als het leven soms anders voelde.

Sinds 2016 woon ik met mijn gezin in Amstelhoek. En Februari 2020, en Mei 2022 werden mijn dochter Silvie en zoon Yari geboren. De veiligheid en ruimte om zichzelf te zijn die ik hun biedt, wil ik ook mee kunnen geven aan de mensen voor mijn camera, en met mijn zachte stem en rustige energie krijg ik dit voor elkaar.

Ik gun kinderen het warme gevoel van hun gezin in het verleden en moeders de mogelijkheid om terug te zien hoe hun kinderen groeiden, hoe ze hen vasthielden en liefhadden, hoe ze samen lachten – maar ook het rauwe, eerlijke moederschap. De veiligheid en ruimte om zichzelf te zijn, die ik mijn eigen kinderen bied, wil ik ook meegeven aan de mensen voor mijn camera. Met mijn zachte stem en rustige energie zorg ik ervoor dat je je op je gemak voelt en jezelf kunt zijn.

Een reportage is meer dan een verzameling beelden; het is het vastleggen van waardevolle herinneringen die je keer op keer kunt herbeleven. Naarmate de tijd verstrijkt, worden deze momenten steeds dierbaarder. Denk maar eens aan de emoties die oude foto’s oproepen en hoe je terugverlangt naar wat je misschien niet hebt vastgelegd. Het zijn deze beelden die de verhalen van het leven vertellen, en die steeds kostbaarder worden naarmate de jaren voorbijgaan

Ik ben Daisy